"Deryaya yol bulmaya kudretin varken,
Neden bir çiğ tanesine koşmaktasın !"
Biz bambaşka bir delilik yolunun yepyeni yolcularıyız.
Oklarla dolu okluk gibi kendi ülkemizde seyahat ediyoruz.
Aşkla yanmadıkça uzun ömrü ne yapalım!
Bir kıvılcım gibi ölürüz, yeter ki yanalım.
Şeyh Gâlib
Sayfa 128Kitabı okuyor
Nâ Bî
Mektûb-ı yâr hayli zaman oldı gelmedi.
Bende yok sabr ü sükun sende vefadan zerre.
İki yoktan ne çıkar fikr edelim bir kere.
Sayfa 126Kitabı okuyor
Erzurumlu İbrahim Hakkı, hocası İsmail Fakîrullah için yaptırdığı türbede şimdi. 1780 yılından beri onunla aynı kubbe altında yatıyor. Yapıldığı zamanlarda geceyle gündüzün eşit olduğu 21 Mart'larda kulenin penceresinden kırılıp hocasının kabrine dü- şen ışığı kaybetse de insanlar, Erzurumlu İbrahim Hak- kı yüzyıllardır hep birliğe çağırıyor
Deme şu niçin şöyle /
Yerincedir o öyle /
Bak sonuna sabreyle,"
Sayfa 193
Âlem-i aşkı unutmuş gafilâne söyleriz /
Ol görünse imdi biz kevnü mekânı neyleriz,
Sayfa 192
O insan hayatın olumsuz gibi görünen cilveleri karşısında ümitsizliğe düşmüyor. Her manzaranın arkasında başka bir manzarayı seziyor çünkü.
Sayfa 192Kitabı okudu
Bir ilmî meseleyi çözemediğinde "Mutlak İlim'e sığınırdı. Halini öğrencisi Cüzcânî'ye şöyle anlatmıştı: "Böyle durumlarda hemen camiye gider, namaz kılar ve her şeyi güzel yaratan yüce Allah' a dua eder, yalvarır, yakarırdım Allah'ın bana kapalı ve karanlık görünen şeyleri ay. dınlatacağını, zor gelenleri kolaylaştıracağını bilirdim çünkü."
,
Sayfa 188 - İbn Sîna
Ona göre duyu organları doyum noktasına ulaşınca zevk almaz olur, hatta zevk aldığı şeylerden nefret bile edebilirdi. Değişken yapısıyla sonsuz mutluluğu bina edemezdi maddî hazlar. Halbuki insan namazdayken mutluluğun zirvesindeydi. Bütün tatlardan daha yüce bir tat vardı bu zirvede. "Eksik İnsan" olarak kalmayı tercih edenler bu lezzeti duyamayacaklar, ne yazık ki bu lezzetin zıddı olan acı ve elemle tanışacaklardı. İşte İbn Sîna'ya göre mutsuzluk buydu.
Sayfa 189
Zamanın ters, arkadaşlığın faydasız, her reisin bezgin ve her başın hasta olduğunu görünce, evime kapanıp onuru mu korumayı kâr bildim. Sofra arkadaşlarım mürekkep şişeleridir,"
Sayfa 178 - Farabi